Heimwee
Op de dag af veertig jaar geleden
gooiden we hier takjes in de rivier
vanaf het bemoste houten bruggetje
niet ver van de doorwaadbare plaats
waar water rimpelde en stroom versnelde.
Bij het aftellen vlak voor het werpen
schoot jouw daags zwaarder wordende stem
opeens schaamteloos met een piep omhoog.
We renden een brug verder voor de uitslag
van onze spannende stokjeswedstrijd.
Al zijn wij nu zelf uit elkaar gedreven
nog zie ik jouw glanzende ogen voor me
en hoor de krekels tjilpen in het gras .
Cecile Koops 30-05-24