Bijgaand een overzicht van de recensies over ‘Het huis in Trastevere’ op Hebban
Kristel VE 24-10-2021, Zoektocht naar het verleden, heden en toekomst ****
Het ebook heb ik gelezen in Ambi’s leesclub onder leiding van Inanna Van Den Berg.
De cover van het boek is naar de hand van Cecile Koops en geeft een impressie weer van een Italiaans steegje: fiat aan de deur en een Vespa.
Een jongeman (John) is in Parijs op de vlucht, maar voor wie of voor wat, dat weet hij niet meer. Om de een of andere reden voelt hij zich veilig bij het idee om te vluchten naar Italië.
Maar dat lukt zomaar niet zonder paspoort. Dus probeert hij via allerlei omwegen toch Italië te bereiken dat hem uiteindelijk toch lukt. Maar toch knaagt het aan hem dat hij zijn ware identiteit niet meer weet: waar komt hij vandaan, wie is hij, en wat deed hij voor de kost?
Om toch maar een naam te hebben, heeft hij zichzelf Giovanni “gedoopt”.
In het Nederlandse Gooi is Roos wanhopig: John is met de noorderzon verdwenen na een banale weddenschap en samen met haar beste vriendin Julia begint ze een ware zoektocht.
Zal ze John ooit terugvinden en waar moet ze beginnen?
Het boek lees je in één ruk uit. Het verhaal leest niet alleen heel makkelijk maar is zo gedetailleerd geschreven. Ondanks dat ik nog nooit in Italië ben geweest, voelde en proefde ik de Italiaanse sfeer, maar ook voelde ik de wanhoop van Roos wanneer ze vastloopt in haar zoektocht.
Gelukkig kan ze steunen op haar vriendin Julia en al snel ontdekt Roos een ander deel van zichzelf.
Het verhaal is een ware zoektocht: John die zijn ware identiteit zoekt, de zoektocht van Roos naar John en uiteindelijk ook naar een deel van zichzelf.
Zal het dan ook een goed einde kennen?
Een Toscaanse villa… in Rome – Ingetekstueel – 27 09 ’21 *****
Een van mijn lievelingsschrijfsters, Renate Dorrestein, werd eens gevraagd naar haar definitie van een hiernamaals. Zij vertelde dat ze haar geliefden simpelweg had geparkeerd in dat hiernamaals, borrelnootjes etend in afwachting van haar. Een vriendin van Dorrestein hield er een complexere benadering op na: de hemel is een grote Toscaanse villa, waarin iedereen een vertrek heeft en waarin iedere bewoner doet wat hem het meest dierbaar is. Er wordt gelachen, samen gegeten, getuinierd, gekookt en geschilderd. Kort voor haar verscheiden in 2018 refereerde ze er andermaal aan. Ik moest eraan denken toen ik de debuutroman las van Cecile Koops.
Een man, John genaamd, ontwaakt aan het begin van het verhaal berooid en zonder noemenswaardige herinneringen. Dit zorgt ogenblikkelijk voor spanning in het verhaal, zoals in de boeken van Bernlef over geheugenverlies. Al snel kom je erachter hoe hij in deze situatie verzeild raakte en dat hij door zijn vrouw Roos danig wordt gemist. Anders dan in bijvoorbeeld een boek als ‘Buiten is het maandag’, is John daadwerkelijk een flink stuk van zijn langetermijngeheugen kwijt en is door het trauma dat daaraan ten grondslag ligt ook zijn huidige bevattingsvermogen aangetast.
Al snel verplaatst de plaats van handelen zich naar Italië, waar zowel John, daar Giovanni geheten, en Roos zich ieder op hun eigen wijze ontwikkelen – aanvankelijk ogenschijnlijk in tegengestelde richtingen. In afwachting van de reünie waar je als lezer op hoopt, ontdekken de hoofdpersonen als bijvangst datgene waar ze echt gelukkig van worden. Dit heeft verstrekkende consequenties.
De personages vormen een gemêleerd gezelschap, met als verbindende factor dat ieder van hen het hart op de juiste plek draagt. ‘In dit verhaal zit geen villain,’ zo verwoordde de schrijfster het zelf. Een duistere antagonist mist echter niet in het verhaal. De positieve inborst van de personages lijkt op haast allegorische wijze vorm te krijgen: voor de pensiongasten komt het hemelbeeld van Renate Dorresteins vriendin dicht in de buurt van hun dagelijkse gang van zaken. Koops’ roman wordt nergens zoetsappig en blijft boeien. De warmte van de Italiaanse personages heeft een aanzuigende werking: als lezer waan je jezelf aan zo’n lange tafel vol eten, keuvelend over het leven. Her en der wordt verwezen naar films van Fellini.
Qua indeling zit het boek knap in elkaar. Zoals in veel klassieke romans worden gebeurtenissen uit het begin van het boek gespiegeld aan het einde. Een cruciale frase zit juist in het midden van het boek en hiermee wordt het belang daarvan onderstreept.
Voor mij was het een nieuwe ervaring om een roman te lezen vol gelukkige mensen; een verhaal dat je met veel plezier uitleest. Die villa in Toscane waarover Dorrestein sprak… daarvan geeft Cecile Koops ons een inkijkje.
Het huis in Trastevere – JN KingmaPostma – 5 *****
Recensie van het boek:
Het huis in Trastevere
Een reis mysterie
Auteur: Cecile Koops
Dit is wat ze over haarzelf verteld:
Ik ben Cecile Koops, afkomstig uit het Gooi en studeerde Neerlandistiek aan de UvA.
Mijn schrijfcarrière begon in 2018 met korte fictieverhalen. Meteen al vanaf dat jaar won ik met regelmaat verschillende schrijfwedstrijden waarbij mijn werk in een bundel met de overige winnaars werd opgenomen.
Mijn eerste roman ‘Het huis in Trastevere’ wordt door uitgeverij Ambilicious uitgegeven. Mijn tweede roman is onderhanden en heeft als werktitel ‘De groepsreis.’
Ik vertaalde twee kinderboeken over meneer Humble in het Engels. Sinds 2019 waag ik mij aan gedichten.
‘Op de pier van Huizen’ een gedicht van mijn hand werd opgenomen in de stadsgedichtenbundel 2019.
Momenteel staalt de teller van bundels waarin werk van mij is opgenomen op elf. Voor dit jaar staan er nog drie bundels op de rol alsmede mijn eerste roman.
Vanaf de oprichting ben ik lid van het Huizer Schrijversgilde, dat net de stok achter de deur bleek om mij het laatste zetje te geven richting mijn schrijf-carrière.
Met uitzondering van zo’n dertig jaar in Amsterdam, heb ik altijd in Huizen gewoond.
Meer informatie valt te lezen op mijn website: https://www.cecilekoops.com
Uitgeverij: Ambilicious
Wijze van lezen: e book gekregen voor deelname aan Ambi’s Lounge o.l.v. Inanna van den Berg.
Heb je al eerder iets gelezen van dit boek, of iets over gehoord? Zo ja, op wat voor manier?
Ik heb nog nooit iets gelezen van Cecile Koops. Maar de cover van het boek maar nog meer de flaptekst nodigde mij uit tot het lezen van dit boek. Ik ben superbenieuwd. Altijd mooi om nieuwe (voor mij dan) schrijvers te ontdekken.
Cover:
Ik vind de kleuren van de tekening van een straatje, auto en bromfiets warm. Ze doen Zuid Europees aan. De tekst op de muur in een taal die ik niet goed ken, Italiaans, maken dat ik die tekst wil vertalen. De titel en de subtitel prikkelen mijn nieuwsgierigheid en maken dat ik het boek wil lezen.
Flaptekst:
De flaptekst vind ik uitnodigend. Deze geeft niet gelijk het hele verhaal weer. Toch schetst het de situatie waar het om draait. In mysteries gehuld. Dat wekt mijn nieuwsgierigheid en maakt dat ik de oplossing van dit mysterie wil weten.
Het verhaal:
In Parijs staat John in een park en vraagt zich af wie hij is. Zelfs zijn eigen naam kent hij niet meer. Hij staat voor de grootste uitdaging in zijn leven, het herontdekken van zijn vroegere leven zodat hij zich op de toekomst kan richten. Wanhopig klampt hij zich vast aan de gedachte dat in Rome het antwoord op zijn vragen is te vinden.
Wanneer John van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen, komen zijn vrouw Roos en haar vriendin Julia in actie. Als ware detectives volgen ze met minieme snippers informatie zijn spoor dwars door Europa.
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal gaat over de kracht van liefde over grote afstand, de hulp van vrienden, het volgen van je gevoel datgene wat je ten diepste wilt.
Als maatschappelijk thema vind ik tijdens het lezen dat als je rijk bent en alles al hebt hoe is het dan om zelf in je onderhoud te moeten voorzien met beperkt budget. En dat een hoofdpersonage hersenletsel oploopt door een ongeluk of val en niet meer in zijn kortetermijngeheugen kan graven wie hij is. Dat kan ook bij bijvoorbeeld dementie of wat ik heb Niet Aangeboren Hersenletsel. Ik moet boeken vaak herlezen omdat ik soms vergeet wat ik ook alweer las. Ik kan me dus goed identificeren met hoofdpersonage John en voel ook de onmacht en leegte erbij.
Op zoek dwars door Europa heen dat wat je het meeste lief is. Je man. Je houvast, je identiteit, je status. Die mis je en wil je terug. Omdat het leven zonder die ene leeg is.
De karakters worden uitstekend beschreven met hun emoties; Roos die down en onzeker is zonder haar redder in nood en grote liefde John. Julia die punctueel is en alles afstreept voordat ze een actieplan maakt. De schouders eronder zet en ook echt actie onderneemt. John die zijn kwaliteiten als musicus, klusjesman en natuurlijke vriendelijke inborst gebruikt om uit zijn uitzichtloze situatie te komen. Je blijft lezen doordat er veel voorvalt in het verhaal. De zoektocht en grote puzzel waar is John? De belevenissen van John en die van Roos elkaar afwisselend maken dat je blijft lezen. Wat ook prettig Leest is de naam van diegene boven Ieder hoofdstuk. Zodat je weet over welke persoon dat hoofdstuk gaat.
De verhaallijnen grijpen voor mij duidelijk en logisch in elkaar. Je weet duidelijk wie wie is en de auteur introduceert de karakters goed. Elke keer als je denkt nu vinden ze elkaar dan loopt het verhaal toch weer anders.
Het verhaal is zeer beeldend. Het beroerde al mijn zintuigen. Ik rook, proefde, zag en hoorde alles in mijn hoofd tijdens het lezen. Ook mijn emoties gingen net als in een achtbaan alle kanten op.
Het loodzware gevoel van een geliefde missen dat voelde ik in elke vezel van mijn lijf. Een gevoel van verdriet als de situatie uitzichtloos lijkt. Dat klamme en ook ijskoude gevoel van angst als je niet weet waar of wie je bent. Zo herkenbaar zo tastbaar. Maar ook gepassioneerd en liefdevol. Maar ook de lef om je keurslijf los te laten en je gevoel te volgen door creativiteit en muzikaliteit toe te laten in je leven.
Ik heb genoten van dit verhaal. Ik wil in de toekomst zeker meer lezen van Cecile Koops.
Mijn mening:
De opbouw is uitstekend. De introductie en uitwerking van alle personages is uitmuntend. De beeldende schrijfstijl is genieten. De spanningsopbouw is het hele verhaal door prima. De diverse plottwists leiden naar een duidelijke en geloofwaardige plot. Daarom geef ik 5 sterren.
Inanna van der Berg bedankt voor het begeleiden van de Leesclub. Cecile Koops hartelijk dank dat ik je mooie boek mocht lezen.
Onvergetelijke reis door Rome – Charisaa – 19 sept – 4 ****
Na de bundels van uitgeverij Books & Butterfly, mocht ik het ebook van Het Huis in Trastevere van Cecile Koops recenseren. Nogmaals dank Cecile voor het toesturen!
Het verhaal begint in Parijs, de lichtstad. Alleen voelt John de wonderen van de stad niet zo zeer meer als hij op een ochtend wakker wordt vol onder de blauwe plekken en zonder geheugen van wie hij zelf is. Dus gaat hij aan de slag met de grootste uitdaging van zijn leven, het ontdekken van zijn ware identiteit en geschiedenis. Pas als hij die weet kan hij zich weer op de toekomst gaan richten. Halsoverkop geeft zijn gevoel aan dat Rome de plek to be is om antwoorden op zijn vragen te vinden. Dus zet de reis zich voort naar Italië.
Dan hebben we nog het thuisfront in Nederland. Roos begint zich toch zorgen te maken als John niet terugkomt uit Parijs en dan ook nog eens van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn. Samen met haar vriendin komt ze in actie en probeert John zijn spoor te volgen. Als ware detectives proberen zij te achterhalen wat er gebeurt kan zijn.
Gelukkig bestaan er ook nog heel wat goede mensen op aarde die mensen in nood helpen. Dat vind ik ook een mooi krachtig aspect vanuit dit boek: iedereen heeft een waarde en kan ergens moois aan bijdragen. Ook ondanks het feit dat dat misschien niet de richting is die je direct achter een persoon zoekt. En soms is de wereld kleiner dan je denkt en kunnen kennissen van onschatbare waarde blijken te zijn als je leven op zijn kop staat. Dat maakt dit een meeslepend en warm verhaal waar toch enige spanning in verworven zit in de manier waarop John en Roos elkaar soms net mislopen.
Dit verhaal berust wel in sommige gevallen op toeval in hoe mensen hun paden blijken te kruisen. Dit kan soms misschien net te ongeloofwaardig aanvoelen, maar zorgt wel voor een fantastisch feelgood verhaal waarin je je even kan afzonderen.
De omschrijvingen van Rome zijn heel beeldend beschreven. Ik heb de plaatst nog nooit echt bezocht, maar na het lezen van dit verhaal lijkt het soms net of je wel zelf door de kleine straatjes en vele pleinen hebt gestruind van de zomer.
Kleurrijke zoektocht – De boekenplank – 18 sept 2021 – 4 ****
John wordt, vol blauwe plekken, wakker in een park in Parijs. Hij herinnert zich niet hoe hij daar is terecht gekomen is, geen naam, geheugenverlies speelt hem parten.
Hij gaat op zoek naar zijn identiteit, en gevoelsmatig trekt hij op pad naar Rome.
Thuis begint zijn vrouw Roos rond te vragen, ongerust dat haar man na het verstrijken van de datum waarop hun weddenschap eindigde, niet terug thuis verschijnt.
Samen met haar vriendin en vrienden, met toevallige passanten en mensen met wie ze een nieuwe band opbouwen in Rome komen ze op het goede spoor.
De spanning in de zoektocht is goed weer gegeven, zeker het telkens elkaar weer op een haar na mis lopen.
Daarnaast bevat het boekt mooie beschrijvingen van Rome, wat heel leuk is, zeker als je er al geweest bent, zo herkende ik de Scala santa, een indrukwekkende plaats en sfeer.
Ook het gezellige in de kleine straatjes en pleinen. Zoals de buurt van Trastevere. En het lekker eten !
Dus je krijgt ook een portie vakantiegevoel.
Volgende thema’s komen aan bod:
*waardering voor het kleine, je hoeft niet rijk te zijn, de vriendschap en hulp van de verschillende personages is evenveel ‘rijkdom’
*het zoeken naar eigen identiteit
*de hulpeloosheid van iemand met hersenletsel
*doorzetting
*trouw (geen nieuwe relatie zonder te weten hoe het zit met Roos van zijn ring)
*dankbaarheid
*hoe verscheiden ze ook zijn, alle personages (alle mensen) hebben een mooie bijdrage
Het is een vlot aangenaam geschreven boek dat je zo in 1-2-3 uitleest. Soms is er eens een kleine herhaling die niet echt hoeft, maar het remt het lezen zeker niet.
Hier en daar komen we, zeker voor Vlamingen, minder gebruikelijke woorden/ uitspraken tegen, maar dat stoort niet: vb.
‘Tot volgende maand dan, ijs en weder dienende.’
We zijn gebrouilleerd.
Leuk boek.
Zoektocht naar verleden en toekomst – Harmke Hiemstra – 21 aug 2021 – 4****
Aanvankelijk keek ik wat kritisch naar het concept van een man die plotseling zijn geheugen kwijt was, omdat ik al meerdere films had gezien met dit thema. Maar het blijft natuurlijk een intrigerend onderwerp en Cecile heeft dit heel goed uitgewerkt.
John wordt wakker in een park in Parijs en weet niets meer over zichzelf. Wel heeft hij een sterk gevoel dat hij naar Rome moet gaan. Hier merkt hij dat dit inderdaad vertrouwd terrein is, waar hij moeiteloos de weg weet. Hij herkent vaardigheden zoals gitaarspelen en organiseren, waarmee hij, mede met hulp van nieuwe vrienden, zijn hoofd boven water weet te houden.
Ondertussen is zijn vrouw, samen met een vriendin, een zoektocht begonnen die hen uiteindelijk naar Rome leidt. Maar het lijkt een speld in een hooiberg.
Zowel bij John als zijn vrouw wint de radeloosheid steeds meer terrein.
Maar dan maakt hij goede vrienden in het huis in Trastevere. Vanaf dit moment krijgt het boek me steeds meer in zijn greep. Deze vrienden hebben ieder een bijzonder levensverhaal en John merkt dat hij hier niet alleen hulp krijgt, maar ook veel hulp kan bieden.
Dit boek geeft een goed voorbeeld van de kracht van netwerken, want uiteindelijk lukt het om samen problemen op te lossen en hun leven richting te geven.
John wordt echter nog behoorlijk belemmerd in dat laatste. Want van wie is die ring om zijn vinger met de naam Roos? Kan hij wel een nieuwe relatie beginnen?
Bij vlagen komen er bepaalde feitjes in zijn herinneringen terug, maar hij kan daar niet veel mee.
Dit boek houdt heel lang de spanning erin, wat het geheugenverlies betreft. Ondertussen lijkt hij zich steeds meer thuis te voelen in Rome en weet in ieder geval dat hij hier gelukkig kan zijn.
Door de verhalen heen krijgen we een mooi beeld van Rome. Met uitgebreide omschrijvingen van de mooie gebouwen en straatjes en voortreffelijke Italiaanse maaltijden, is de charme van Italië alom aanwezig.
Op wonderbaarlijke wijze, gebeurt er na vele strubbelingen uiteindelijk toch iets dat de belangrijkste herinneringen van John terugbrengt.
De spanning, die door het hele boek heen loopt, leidt stukje bij beetje tot een ontknoping en uiteindelijk gebeurt er iets wonderbaarlijks waardoor alles in stroomversnelling komt.
Tenslotte eindigt het als een heerlijk feelgood boek.
Lekker vakantieboek – Mechtilde Meijer – 15 aug – 5 *****
Het huis in Trastevere leest als een trein. Typisch zo’n boek dat met je meereist en waarvan je elke keer de draad weer gemakkelijk oppakt. De hoofdpersoon, John, komt in een Parijs park bij bewustzijn en heeft geen idee meer wie hij is en hoe hij hier belandde, laat staan dat hij weet wat er met hem gebeurd is. Zijn pijnlijke lichaam en de vele beurse plekken doen hem vluchten in de richting die zijn intuïtie hem ingeeft: Italië, de stad Rome waar hij probeert een nieuw bestaan op te bouwen. Vanaf hier kun je als lezer nog denken dat het een eng boek wordt maar niets is minder waar. De vele ontmoetingen die John heeft en een reeks aan toevalligheden worden door de auteur sfeervol met elkaar verbonden. Moeiteloos onthoud je de vele personages die tot zijn nieuwe vrienden gaan behoren. Het huis in de wijk Trastevere, waar hij zich als klusjesman verhuurt, is het stabiele middelpunt van waar uit John probeert erachter te komen wie hij is. Tegelijkertijd start een lange zoektocht door Frankrijk en Italië die zijn Nederlandse familie en vrienden uiteindelijk ook in Rome doet belanden.
Naast de vele verwikkelingen weet de auteur de sfeer mooi te tekenen en beschrijft ze maaltijden waardoor je zin krijgt in een vakantie in Italië en nieuwsgierig wordt naar de wijk Trastevere en de vele gezellige terrassen.
Vinden ze elkaar uiteindelijk, John en zijn dierbaren? Of start hij een nieuw leven in Italië? Laten we zeggen dat de wegen van de liefde ondoorgrondelijk zijn.
Goed verhaal van een multitalent; de sfeervolle tekening op het omslag is eveneens van haar hand.
Wie word je als je niet meer weet wie je was? Sheila Vermeulen – 04 juli 2021 – vier sterren
Wanneer John bont en blauw wakker wordt in een park in Parijs, heeft hij geen idee wie hij is en hoe hij daar terecht is gekomen. In het kleine beetje spullen dat hij bij zich heeft, is geen enkele aanwijzing te vinden over zijn identiteit.
“Ontmoedigd laat hij zich in zijn bed vallen en kijkt de kamer rond. Wanneer iemand hem hier morgen dood zou aantreffen, kan die persoon dan uit zijn persoonlijke bezittingen afleiden wat voor een mens hij was?” Cecile Koops
Roos wacht in Laren op haar man, die na een week van afwezigheid weer thuis zou moeten komen. Maar John komt die dag niet naar huis en ook de dagen erna is er geen teken van leven. In paniek belt Roos haar vriendin Julia.
Samen beginnen ze een zoektocht die hen langs een aantal grote Europese steden leidt. Steden waar zowel Roos en Julia als John een aantal bijzondere mensen ontmoeten.
Het Huis in Trastevere van Cecile Koops is een roman waarin een warme sfeer voelbaar is en die zich afspeelt op een paar mooie plekken in Europa.
Wat al snel opvalt is niet alleen de al eerdergenoemde warme sfeer. Ook de betrekkelijke eenvoud waarmee beslissingen worden genomen, gebeurtenissen zich ontvouwen en de grote hoeveelheid aan toevalligheden vallen op.
Zelf moest ik daar eerlijk gezegd wel even mijn draai in vinden, maar ik merkte ook dat ik steeds meer gecharmeerd raakte van deze stijl. Cecile Koops liet mij nadenken over dit gegeven. Hierdoor begon ik me af te vragen of alles juist een stuk eenvoudiger werd gemaakt doordat de personages in het boek zo behulpzaam en toegankelijk zijn.
Cecile Koops voert je langs het mooie Parijs en Rome. Enerzijds via John die niets persoonlijks over zichzelf weet, en anderzijds via Roos die geen idee heeft waar haar man is. Onderweg ontmoeten ze een hoop interessante en kleurrijke personages die het verhaal nog wat extra laagjes geven.
In Het Huis in Trastevere vertelt Cecile Koops over een boeiende zoektocht die heel wat waardevolle momenten en ontmoetingen oplevert. Als lezer zal je je waarschijnlijk afvragen of John zijn geheugen terugkrijgt en wat hij in dat geval zal doen. Keert hij dan terug naar zijn oude leven? Blijft hij in het leven dat hij onderweg steeds meer is gaan waarderen? Deze roman krijgt 4 sterren van mij.
Een hartverwarmend mysterie in Italië – Ellen Ooms 16 juni 2021 – 4 ****
Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com.
Deze mysterieuze roman kwam heel onverwacht op mijn pad en bleek een aangename verrassing te zijn!
John wordt wakker in de straten van Parijs zonder dat hij enig idee heeft wie hij is en wat hij daar doet. Na een aantal omzwervingen belandt hij in Rome, waar hij meteen het gevoel heeft dat hij enige connectie heeft met de stad.
Ondertussen beginnen zijn vrouw en haar vriendin Julia aan een zoektocht naar John die hen doorheen Europa brengt.
Meteen vanaf de allereerste bladzijde word je als lezer in het mysterie rond het geheugenverlies van John ondergedompeld. Je vraagt je net als hij af wat er gebeurd is.
Het verhaal wordt vanuit twee perspectieven verteld waardoor er al wel een tipje van de sluier wordt opgelicht maar toch blijf je tot op het einde in het duister tasten.
Cecile weet de emoties die zowel John als Roos ondergaan heel goed te omschrijven. Ze houdt er ook gedurende het hele verhaal een zeker mate van mysterie in zodat je wil verder lezen hoe het afloopt.
Gedurende heel het verhaal wordt er een allegaartje aan personages opgevoerd die dan weer zorgen voor de nodige sidetracks. Hierdoor is het verhaal nooit saai.
Op het einde wordt alles duidelijk en worden alle losse eindjes netjes aan elkaar geknoopt waardoor het een mooi afgerond geheel wordt.
Ik heb een aantal zeer fijn leesuurtjes doorgebracht met dit boek en het verdient van mij dan ook 4****
Een leuk mysterie – Monique Stassen – 11 april 2021 – 4 sterren
In de NS-leesclub kwam ik erachter dat Cecile leuk kan schrijven en ook nog een boek geschreven heeft. Het boek verrast je keer op keer en dat vind ik knap.
Ik heb het boek in 2 dagen uitgelezen en het verveelt geen moment. Een aanrader. Op naar het tweede boek van haar.
Verhaal vol verrassingen – Saskia Angenent -13 november 2020 – 5 sterren
Na enkele van haar in diverse bundels opgenomen verhalen te hebben gelezen, keek ik uit naar deze eerste roman. Het overtrof de verwachtingen. Spannend op een leuke manier. Veel details waardoor je je in een film waant. Fellini- achtige taferelen. Mooie zelfgetekende omslagtekening. Jammer dat ik het uit heb :). Ik kijk uit naar haar volgende boek.