Hallo Cecile en welkom als Auteur van de maand, december. Leuk dat je het jaar met ons wilt afsluiten en dat je in deze drukke periode tijd vrij maakt.
En omgekeerd ook, superleuk dat jij de tijd neemt hiervoor! Dank je wel.

Al je hele leven was je dol op schrijven. Toch koos je eerst een ander pad voordat je je echt tot schrijven zette. Je studeerde en ging later bij een grote bank werken. Waarom koos je hiervoor of kwam je op dit pad terecht?
Zoals vaak in mijn leven kwam alles toevallig op mijn pad. Ik studeerde nog, toen had mijn beste vriendin een horecazaak op de Prinsengracht overnam. Een paar weken later was haar kok ziek en heb ik het stokje in de keuken overgenomen. Ik kan redelijk goed koken. In het begin combineerde ik dat met de studie maar erna bleef ik dat nog een paar jaar doen. Op een gegeven moment wilde ik iets anders, maar ik had natuurlijk geen enkele werkervaring. In het café-restaurant kwam de HR-manager van de bank vaak als gast langs, die raadde me aan mijn geluk eens bij de bank te beproeven. Kennelijk zagen ze mijn potentieel, want ik werd aangenomen en schoof vrij snel door naar boven in de gelederen. Uiteindelijk kreeg ik een geweldige baan, waarbij ik ook door Europa mocht reizen naar vele interbancaire overleggen en werkgroepen. Tevoren had ik dat nooit verwacht, ik zag mezelf echt niet als een bankmeisje. Het was een druk leven, ik was alleenstaande moeder inmiddels en had twee ouders die mantelzorg behoefden, dat betekende veel ballen in de lucht zien te houden. Schrijven was op dat moment door tijdgebrek geen optie. 

Heel wat jaren later, vond je uiteindelijk de stok achter de deur om toch te gaan schrijven. Hoe is dit gekomen?
Ik werkte op de bank als productmanager in het SEPA-domein (Single European Payment Area), de Europese harmonisatie van betaal- en incasso systemen. Toen de laatste projecten geïmplementeerd waren en er voor de zoveelste keer een reorganisatie bij de bank aankwam, heb ik gevraagd of ik in aanmerking kwam voor vroegtijdige uittreding. Dat hebben ze mij gegund en daar ben ik nog steeds dankbaar voor. Op mijn afscheidsfeestje vertelde ik iedereen – ook om er dan zelf niet meer onderuit te kunnen – dat ik een boek ging schrijven. Eerst heb ik nog in hun laatste jaren voor mijn ouders kunnen zorgen, na hun overlijden kon ik met schrijven beginnen.

Kun je wat meer over het Huizer Schrijversgilde vertellen en je rol als vice-voorzitter? 
Nu vijf jaar geleden, in december 2017 las ik in de regionale krant dat er een eerste bijeenkomst van het op te richten Huizer Schrijversgilde in de bibliotheek werd gehouden en dat iedereen met literaire aspiraties welkom was. Dat kwam voor mij precies op het juiste moment. Natuurlijk ging ik erheen en gaf me op. 
Het Schrijversgilde houdt eens per maand een meeting en we proberen elkaar te stimuleren of te helpen. Op een meeting diepen we om beurten een bepaald onderwerp uit (dialogen, gedichten, historische romans etc.) Niet iedereen in het Gilde heeft dezelfde ambities, wat ons bindt is de liefde voor taal. We proberen om het jaar een bundel met verhalen of gedichten uit te geven, wat enorm helpt is dat voorzitter Janine van der Hulst een uitgeverij bestiert. 
Mijn rol als vicevoorzitter is vooral het organiseren van het maandelijkse Open Podium in de bibliotheek van Huizen. Inmiddels weten steeds meer schrijvers de weg daarnaartoe te vinden. Geïnteresseerde schrijvers mogen altijd contact met me opnemen.

Je begon te schrijven, vooral kortverhalen en later ook gedichten, en je hebt hier de nodige prijzen mee gewonnen.
Was dit een drive om door te gaan en een bevestiging dat je op het goede pad zat?
Eigenlijk begon ik eerst met het schrijven van mijn boek, pas daarna – omdat het lang duurt voor een boek wordt uitgegeven – deed ik mee met schrijfwedstrijden. Je kunt dus stellen dat ik de omgekeerde volgorde heb aangehouden. En ja, het is een geweldige drive om door te gaan. Hoewel ik inmiddels geregeld tot de winnaars van wedstrijden behoor, blijft het iedere keer fantastisch. Ik kan iedereen aanraden mee te doen met wedstrijden. Door veel te schrijven verbeter je jouw stijl. Uiteraard volgde ik daarnaast ook verschillende schrijftrainingen en cursussen, zowel live als online.

In 2020 kwam je debuutroman Het huis in Trastevere uit. Hoe kwam de “overstap” van korte verhalen naar een roman?
Die overstap maakte ik dus niet zoals je hierboven ziet. Ik stapte van de roman juist de korte verhalen wereld in. Stiekem vind ik een boek meestal leuker om te schrijven dan een korter verhaal. Het plotten van de gebeurtenissen, de karakters optuigen, alles laten samenvallen en de losse eindjes afwerken, er bestaat niets leukers om te doen. 
Dit gezegd hebbende, een kortverhaal kent de charme van de begrenzing om in een bepaald aantal woorden toch je verhaal te vertellen. Dat kan een leuke uitdaging zijn.

Kan je ons wat meer vertellen over je schrijfproces? Plan je schrijftijd in en ga je dan brainstormen of schrijf je als er een idee in je opkomt?
Ik heb altijd opschrijfboekjes in mijn tas. Soms om een opborrelend idee vast te leggen, een afgeluisterde dialoog op te schrijven of een mooie zin die in mij opkomt. Die boekjes gebruik ik vaak bij de korte verhalen. 
Voor een boek ga ik anders te werk, dan bedenk ik eerst een plot die ik zo kort mogelijk beschrijf waarna ik me buig over de personages die ik een rol wil geven. Ik zoek op internet naar een portretfoto die ik bij hen vind passen en maak dan per personage bij de foto een A-4 met hun goede en slechte karaktereigenschappen, gewoontes, verlangens, dromen, angsten, uiterlijk, leeftijd, sociale cirkel, hun dilemma enz.
Dan bedenk ik alvast het begin van het verhaal – liefst vanaf het moment dat het spannend is of er iets gebeurd – en hoe het eind er waarschijnlijk uit gaat zien. 
Door de plot weet ik in grote trekken de stappen die het verhaal neemt. Het leuke is dat je al schrijvend soms een heel ander spoor bewandelt. Heerlijk is dat (zolang je niet verzandt in bijzaken die er niet toe doen). Ik zeg altijd dat het boek zichzelf schrijft op die momenten. Jouw handen tikken alleen maar.
Omdat ik met niemand rekening hoef te houden, kan ik schrijven wanneer ik wil. Tot voor kort schreef ik zes tot acht uur op een dag. Niet helemaal waar, want in die tijd zit ook research en tijd voor onlinecursussen inbegrepen. De laatste tijd staat het op een iets lager pitje. Met name na een tweede keer Corona oplopen, was ik erg moe en zat mijn hoofd te vol. Tegenwoordig doseer ik het iets meer.

Zijn er nog genres waarin je iets zou willen schrijven? Of genres die je misschien helemaal niet liggen.
Ik sluit op voorhand niets uit. Maar het genre SF en horror ligt me niet zo. Mijn voorkeur heeft de literaire roman.

Hou je zelf ook van lezen? Wat lees je het liefst?
Jazeker, ik ben dol op lezen. Ook hier liefst literaire werken. Ik lees graag werk van Pieter Waterdrinker, Ilja Leonard Pfeijffer, Stephen Fry, James Salter om er een paar te noemen, zonder anderen tekort te willen doen. Sinds ik zelf schrijf lees ik anders, let op zinnen, opbouw van het verhaal, wendingen en slotakkoorden. Daarom lees ik het liefst schrijvers van wie ik wat kan leren.

Wat mogen we nog van Cecile Koops verwachten, in 2023? Of misschien wel in de komende jaren?
Voorjaar 2023 komt mijn derde boek uit ‘Bezwete inkt’, verhalen om in weg te duiken. Een selectie korte en langere verhalen.
Mijn vierde boek ‘Kunstgrepen’ speelt door mijn hoofd, daar ga ik in t nieuwe jaar echt voor zitten.

Je bent dus veel met schrijven bezig, zowel zelf schrijven als cursussen volgen maar ook via het Huizer Schrijvergilde en je vertaalde zelfs twee Engelstalige kinderboeken. Heb je nog andere hobby’s, die misschien niets met boeken te maken hebben?
Ik houd erg van muziek, toch speel ik al lang niet meer op de gitaar. Ik hoop ooit nog eens piano te leren. De piano kocht ik al op een veiling. Luisteren naar muziek doe ik graag. Ik ben dol op Americana, singer-songwriters, en op mijn grote held Bruce Springsteen.
Verder vind ik tekenen leuk, hoewel ik daar niet in excelleer, geniet ik ervan Ik heb de covers van mijn twee romans mogen tekenen van de uitgever. Dat zou ik tevoren ook niet geloofd hebben. Superleuk.

Graag zou ik je nog vijf ‘random’ vragen stellen. Vragen die gewoon in mij opkomen en die jij, hopelijk, zonder lang nadenken kan beantwoorden.
Stad of dorp? Dorp om te wonen, stad om af en toe heen te gaan. Ik woonde jarenlang in Amsterdam (aan de Amstel) en vond dat heerlijk. Toch komt er zo’n moment dat je dan verlangt naar rust en natuur om je heen. Nu woon ik alweer ruim twintig jaar in mijn dorp in het Gooi.
Zomer of winter? Zomer, ik ben meer van de warmte dan de kou.
Hou je een ‘to-do’-lijstje bij? Altijd. Bijvoorbeeld een lijst met welke wedstrijden met welke deadlines er lopen. Een to-do-lijst voor de kerst. Een to-do-lijst voor de week/maand. Zonder lijstjes wordt het chaos bij mij (met eerlijkheidshalve ook wel eens) ik kan niet zonder.
Wat is je lievelingsijs? Heel saai waarschijnlijk, geef mij maar vanille (en dan t liefst van ‘de Hoop’ in Blaricum. Lekker ambachtelijk ijs). Maar in alle eerlijkheid, ik eet het niet vaak. Ik ben meer van de hartige hapjes dan van de zoete.
Introvert of extravert? Zelf vind ik introvert, misschien dat anderen mij extravert vinden?

Bedankt Cecile voor het beantwoorden van de vragen. Erg leuk om je beter te leren kennen! Is er nog iets dat je graag kwijt wilt aan mij, of aan de lezers?
Ontzettend leuk om hieraan te mogen meedoen, Jaimy! Dank je wel. 
Lezers wil ik bedanken voor hun trouwe support. Het kost je als auteur veel moeite om lezers te werven, bij mij is het zo dat de meeste lezers na één boek ook mijn andere werk willen lezen. Erg fijn om te merken. Daar doe je het uiteindelijk allemaal voor. En ten slotte gegeven de maand wil ik iedereen alvast een hele fijne kerst toewensen en een sprankelend 2023!