Duiken zonder dreg, werd opgenomen in de bloemlezing van poëzie over beeldende kunst van Uitgeverij Gopher. Mijn gekozen schilderij was ‘Portrait of an artist (pool with two figures)’ 1972 van David Hockney.
Duiken zonder dreg
Desolaat duik ik in het kringelwater
handen vooruit en benen gespreid,
lange haren golvend langs mijn hoofd,
een abattoir van hoop zwemt langszij.
Ik weet jouw voeten aan de rand van ’t bad
de slippers voor mocassins verruild.
Op gele tegels voor blauwgroene bergen
werpt de middagzon jouw lange schaduw.
Omliggende bomen weken los uit het groen,
ze kleuren bij de strakke tegelrand.
Ik kijk je niet aan, blijf verscholen
als ik je stem niet hoor, is het niet waar
is er een toekomst, twijfel je niet,
een moment in tijd zijn we nog samen.
Ik mis je, zelfs nu je hier nog staat
in je nette kleren met je rode jas.
Hoelang kan ik onder water blijven
voordat alle twee mijn longen barsten,
voordat ik reddeloos ten onder ga?
Ben je er nog als ik straks bovenkom?
Zelfs als ik je laat gaan, blijf je bij me,
ik ben niet klaar voor vergankelijkheid.
Hoog hef ik mijn hoofd en hap naar lucht,
jouw zwijgen is niets anders dan spreken.
M’n vingers raggen door mijn natte haren.
Keer op keer vereeuwig ik jouw gezicht
en verberg die allerlaatste beelden
onder het baldakijn van mijn beleving.
Voor jouw geur uitdooft wens ik een wonder
we zwijgen een zee van dromen uiteen.
Cecile Koops ©2022