Dit gedicht schreef ik voor de Elly Blom poëziewedstrijd 2022. Ik won niet, maar werd wel opgenomen in de bundel.
De verzoening
Op de vensterbank kleeft een dode vlieg
duister blijft lang in de kamer hangen.
Rillend word ik door paniek bevangen,
naast mijn wantrouwen staat angst aan de wieg.
Na zes jaar ben jij terug op de plek
waar het ooit begon, we plannen smeden,
we nimmer voor elkaar onderdeden
op het toneel van ons afscheidsgesprek.
Teruggaan naar vroeger is onmogelijk
een mensenleven kan zich niet verjongen.
Ik denk aan de vele kwade tongen
en trek vitrages van verleden stuk.
Vrees die mijn diepste gedachten omwoelt,
verberg ik niet langer in ruil voor jouw lach
is het verlatingsangst die ik voorvoel?
Achter alle lagen van het behang
kleeft vroeg of laat een kaal getrokken muur
De naakte waarheid geen strijdig belang.
Een leven in leegte is geen bestaan
hoopvol leg ik mijn hart aan jouw voeten,
‘k heb wel voor hetere vuren gestaan.
Cecile Koops © 2022
0 reacties