Dit gedicht schreef ik voor de Elly Blom poëziewedstrijd 2022. Ik won niet, maar werd wel opgenomen in de bundel.

De verzoening

Op de vensterbank kleeft een dode vlieg

duister blijft lang in de kamer hangen.

Rillend word ik door paniek bevangen,

naast mijn wantrouwen staat angst aan de wieg.

Na zes jaar ben jij terug op de plek

waar het ooit begon, we plannen smeden,

we nimmer voor elkaar onderdeden

op het toneel van ons afscheidsgesprek.      

Teruggaan naar vroeger is onmogelijk

een mensenleven kan zich niet verjongen.

Ik denk aan de vele kwade tongen

en trek vitrages van verleden stuk.   

Vrees die mijn diepste gedachten omwoelt,

verberg ik niet langer in ruil voor jouw lach

is het verlatingsangst die ik voorvoel?

Achter alle lagen van het behang

kleeft vroeg of laat een kaal getrokken muur

De naakte waarheid geen strijdig belang.

Een leven in leegte is geen bestaan

hoopvol leg ik mijn hart aan jouw voeten,

‘k heb wel voor hetere vuren gestaan.

Cecile Koops © 2022

Categorieën: GEDICHTEN

0 reacties

Geef een reactie

Avatar placeholder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *