Een gedicht over de schoonheid van zwerfkeien.
Atelier van de natuur
Oerkracht doorklieft harde rotswanden,
smijt keien op plakken landijs neer.
Stenen breken als een beeldhouwer
in het atelier van de natuur.
Gletsjers tillen brokken over grenzen,
smeltend ijs rangschikt ze voor eeuwig.
Tot een ander, tweede leven wacht:
grafsteen, grenssteen of een hunebed.
Fundering voor oude gebinten,
schampsteen naast de ingang van een poort.
Een imposante zwerfkei maakt het
verleden voor een moment tastbaar.
Cecile Koops
