Ander tempo
Is wij samen voortaan jij en ik alleen?
Nooit meer stevig gearmd door de straten gaan,
jouw trofeeën die op de plank blijven staan
echter geen kleine dondersteen om mij heen.
Mijn hoop houdt jouw besluit niet langer tegen,
het oude huis als kind van de rekening.
Samen, weggespoeld als een krijttekening
tijdens een aanhoudende zomerregen.
Jouw tempo dat het mijne te buiten gaat.
Een stilte omarmt de legere kamer,
thuis zonder jou gaat trager en langzamer,
een gedachte die mijn brein niet meer verlaat.
Ik wil met mijn liefde jouw vuur niet smoren,
kan onze geschiedenis niet herschrijven.
Soms wenste ik wel dat je thuis kon blijven
zoonlief, hier waar je destijds werd geboren.
Cecile Koops ©2020
0 reacties