Hoe overleef je de kerstdagen?
Zit je normaliter tegen de kerst uitgeput op de bank van het slepen met te veel boodschappen in te veel winkels, want de ene heeft dit niet en de andere dat niet, adem dan eens diep in en bedenk dat je het deze kerst anders doet. Je gaat alles met militaire precisie plannen, zodat er geen probleem is met de weinige tijd in de agenda.
Natuurlijk loopt het altijd anders dan verwacht en gooit je kat, met een zwiep van zijn staart, de brandende kaarsen om op het wit damasten tafelkleed van de gedekte tafel. Een spoor van kaarsvet maakt het kleed onbruikbaar, maar dat was het toch al toen je een karaf water leeggooide over het kerststukje dat als een fakkel vlamvatte. Sliertjes water druipen van het kleed op de vloer.
De bel rinkelt, de eerste gasten arriveren.
Vilein lachend zegt de gast in de gang: ‘Goh, heb je iets laten aanbranden?’
Kalm blijven, kalm blijven. ‘Nee, ongelukje met de kat.’
‘Altijd wat met jou,’ zegt de gast. ‘Weet je nog dat vorig jaar de kerstboom omviel, als in een vertraagde film, toen jullie de grotere tafel uit de bijkeuken pakten? De poot bleef haken achter een dikke tak. Wat een ravage, er zat amper nog een bal in. Nooit zoveel scherven en glas bij elkaar gezien.’
Je drijft de gasten de kamer in en parkeert ze met een groot glas wijn op de bank, terwijl je zelf een dweil pakt en in plaats van het witte tafelkleed een eenvoudig ruitje op tafel smijt.
‘Is je man er niet?’
‘Die is zijn ouders ophalen.’
Hij hoeft zich nergens zorgen over te maken. Zijn eten staat straks klaar terwijl jij je uitslooft.
‘Wat vinden jullie van die Brexit verkiezingen?’ vraagt een mannelijke gast.
Snel ingrijpen nu. ‘Jongens, met kerst spreken we niet over politiek of geloof. Ik heb geen zin om in een verhitte politieke discussie te belanden.’
De man kijkt verongelijkt. De kerstmuziek afspeellijst laat ‘Chestnuts roasting on an open fire’ horen.
‘Dat kan niet meer, eens gezellig je open haard aansteken, zonder dat er iemand klaagt.’
Jezus, zelfs de muziek biedt al een aanknopingspunt voor een potentieel verhit gesprek.
‘Staat die lijst op replay? Ik heb al twee keer Wham gehoord.’
Shit en dan moet het diner nog beginnen. Je schenkt de glazen nog eens extra vol en giet zelf ook een groot glas naar binnen.
De schoonouders komen binnen. Zijn moeder met het afkeurende mondje.
‘Lekker kalkoen, heb ik zin in,’ zegt je schoonvader.
‘Nou, dan moet je ergens anders gaan eten, want dat staat hier niet op het menu.’
Je graait een papiertje van tafel waarop je met grote letters het menu hebt geschreven.
‘Kijk maar.’
Hij leest hardop voor: ‘Gegrilde coquilles op een bedje van wakame met seranoham-kroepoek, Wildbouillon, Tataki van kogelbiefstuk met aardperenpuree, geroosterde groentes en cranberry compote.’
Verwilderd kijkt hij om zich heen, steun zoekend bij zijn vrouw. ‘Die cranberries ken ik, maar verder weet ik het niet.’
‘Wacht maar af, vader. Het is heerlijk,’ zegt je man.
‘Het kan vast niet tippen aan het eten van je moeder.’
Snikkend storm je de keuken binnen, waar je de fles wijn aan je mond zet. Volgend jaar serveer je kalkoen met patat, iedereen zoekt het maar uit.
Cecile Koops © 2019
0 reacties